FAQ
MISS DAKLOOS‘DE MADAMMEN VAN MATHILDE’VERTONINGEN
OVER MISS DAKLOOS
Wie organiseerde de Miss Dakloos verkiezing?
De Miss Dakloos verkiezing is een initiatief van Mathilde Pelsers en haar dochter Aline Duportail. Met haar organisatie ‘Le Petit Portail’ verzorgt Mathilde reeds 20 jaar opvang voor thuislozen.
Mathilde en Aline zijn voor hun werking steeds op zoek naar steungevers en vrijwilligers. U kan hen hier contacteren.
Waarom organiseerden ze deze verkiezing?
Aline en Mathilde hadden twee doelstellingen. Enerzijds wilden ze met dit initiatief de armoede problematiek onder de aandacht brengen. Anderzijds wilden ze de deelnemende vrouwen in de bloemetjes zetten, en hen op deze manier helpen aan hun zelfvertrouwen werken.
Wanneer had de verkiezing plaats, en hoe ging dat in zijn werk?
Op 14 januari 2009 dienden 15 vrouwen zich aan om deel te nemen aan de ‘pre-selectie’. Alle vrouwen werden toegelaten tot de verkiezing. Op 10 oktober 2009 werd Marie-Thérèse Van Belle tijdens een groots opgezette finaleshow verkozen tot Ambassadrice van Miss Sdf.
In de maanden daartussen werd aan de sociale en medische begeleiding van de kandidates gewerkt, naast regelmatige activiteiten in het kader van de verkiezing. Zo namen de kandidates deel aan workshops, deden ze samen toeristische uitstappen en voerden ze samen actie rond het thema van armoede. Parallel werden ze geholpen in het vinden van een vaste verblijfplaats, en was er medische en psychosociale begeleiding.
Bezoek de website van Miss Dakloos voor alle informatie.
Hoe werd de verkiezing gefinancierd?
De verkiezing kon tot stand komen dankzij de steun van sponsors, en de ondersteuning van vrijwilligers.
De winnares kreeg een jaar lang gratis wonen, wat gebeurde er met de andere kandidates?
Mathilde verzorgt al meer dan 20 jaar de opvang van thuislozen. Haar systeem bestaat er uit een kleine groep mensen te helpen om samen een huis te huren. Zo kunnen de kosten in de huur gedeeld worden, en kan de sociale herintegratie beginnen. Tegelijkertijd worden de bewoners geholpen om een uitkering te bekomen, waarmee ze zelf in hun huur en levensonderhoud kunnen voorzien. De bedoeling is om op deze wijze een stabiele woonsituatie te creëren, zodat ook aan andere problematieken kan gewerkt worden. Mathilde begeleidt een 40-tal personen op deze manier.
De kandidates van de verkiezing werden op dezelfde manier opgevangen. Dat wil zeggen dat alle kandidates geholpen werden in het vinden van huisvesting van bij de start van de verkiezing. Het verschil was dat de winnares een jaar lang een volledig huis kosteloos tot haar beschikking had. Toen dat jaar afgelopen was kreeg Marie-Thérèse enkele medebewoners, waarmee ze samen de huur deelde.
Komt er ook een Mister Dakloos verkiezing?
Op 22 december 2012 vindt in Brussel de finaleshow plaats van de Mister Dakloos verkiezing. Alle informatie daarover vindt u hier.
OVER “DE MADAMMEN VAN MATHILDE”
Zijn de filmmakers betrokken bij de verkiezing?
Docwerkers is een onafhankelijk productieplatform, dat op eigen initiatief dit documentaire project realiseert. Wij dragen Aline en Mathilde een warm hart toe, maar zijn niet rechtstreeks betrokken bij hun initiatieven.
Waarom deze documentaire?
Armoede is geen sexy thema, en daklozen zijn zelden populair. Terwijl de armoede blijft stijgen in België en Europa, zien we een verharding in de houding naar mensen in armoede. Docwerkers grijpt het ‘sensationele’ karakter van deze verkiezing aan om een portret te schetsen van enkele vrouwen aan de rand van de samenleving. We hopen dat de documentaire kan uitgroeien tot een werkinstrument om meer solidariteit te creëren. Daarom nodigen we u ook uit om een vertoning van deze film te organiseren
Hoe kwam de documentaire tot stand?
De kandidates werden gedurende 18 maanden gevolgd, dat wil zeggen gedurende de 9 maanden van de verkiezing, en de 9 maanden daarna. Tijdens die periode trok regisseur Pieter De Vos regelmatig naar Brussel om de individuele verhalen en groepsactiviteiten van de kandidates te filmen.
Na anderhalf jaar leverde dat 130 uur beeldmateriaal op, dat in het daaropvolgende 18 maanden tot een documentaire van 52 minuten werd gemonteerd. De film werd gerealiseerd zonder budget, en kon afgewerkt worden dankzij de ondersteuning van enkele gulle medewerkers.
Voor de filmnerds: de documentaire werd gedraaid met een Panasonic DVX100B camera en gemonteerd op Adobe Premiere.
Wie werkte mee aan deze documentaire?
regie, klank, camera, montage: Pieter De Vos
montage assistentie: Geert Veuskens
extra opnames: Geert Veuskens, Sebastiaan Beysen, Ringo Gomez Jorge
montage consultants: David Verdurme, Ludo Troch
vertalingen: Erwin Carpentier, Laura De Vos, Luis Roman Alcaide
productie assistentie: Clara Van Gompel
kleur en klankbewerking: New Impact
VERTONINGEN
Wordt er nog ergens een vertoning georganiseerd?
Volg Docwerkers op facebook om op de hoogte te blijven van alle voorstellingsdata.
Ik wil zelf een vertoning organiseren.
Het organiseren van een voorstelling is helemaal gratis. De enige voorwaarde is dat jou vertoning ook gratis toegankelijk is. Doe hier een aanvraag en we zenden jou een link zodat je de film kan downloaden. In het pakket zit een handleiding om de film te kunnen projecteren. Je kan ook een betalende voorstelling organiseren, de kostprijs daarvoor is 150€.
Kan de regisseur van de documentaire aanwezig zijn bij onze voorstelling.
Regisseur Pieter De Vos kan bij uw vertoning aanwezig zijn voor tekst en uitleg. Dat kan voor 150€ + transportkosten.
Waarom geven jullie de film gratis weg?
We hopen dat de film kan uitgroeien tot een werkinstrument, een discussie starter rond thuisloosheid en armoede in onze maatschappij. Om dat een duwtje in de rug te geven willen we de film op een gemakkelijke manier beschikbaar maken, gebruikmakende van de mogelijkheden van het internet. We rekenen op jou om de film te verspreiden. Daarom kozen we voor de flexibele auteursrechten licentie ‘Creative Commons’, zodat je de film gratis kan bekijken en vertonen voor niet-commerciële doeleinden. Uiteraard mag je ons altijd ondersteunen met een gift. De enige voorwaarde is dat je de film niet veranderd, en er zelf niets aan verdient.
Bezoek de Creative Commons website voor meer informatie over deze licentie.
INTERVIEW MET PIETER DE VOS
Beluister het interview van Interne Keuken on Radio 1 (nederlands) of lees het interview van HUMO:
Drie jaar geleden zorgden Mathilde Pelsers en haar dochter Aline Duportail voor een wereldprimeur: in Brussel organiseerden ze Miss Dakloos, een missverkiezing voor daklozen met als inzet één jaar gratis wonen. Klinkt fouter dan fout, maar wacht even met uw oordeel tot u ‘De Madammen van Mathilde’ hebt gezien.
Documentairemaker Pieter De Vos stapte achttien maanden lang in het spoor van drie van de deelneemsters – Pascale, Calimero en Marie-Thérèse – met z’n camera op de schouder, en liet z’n film al snel slagzij maken: voor u er erg in hebt, kijkt u met hem mee naar een aangrijpend portret van drie door het leven getekende vrouwen. Hij werd er dit jaar door de Vlaamse Vereniging voor de Filmkritiek voor bekroond met de prijs voor Jong Talent.
Pieter De Vos «Ik werk af en toe voor de nieuwswebsite De Wereld Morgen, en ze hadden me gevraagd om als cameraman mee te gaan naar de opstart van Miss Dakloos. Aanvankelijk vond ik het allemaal heel fout, tot ik Mathilde en Aline ontmoette. Mathilde werkt al vijfentwintig jaar met daklozen: ze leidt de organisatie Le Petit Portail, die tegen een lage huurprijs daklozen opvangt. Ze wisten uiteraard dat velen de verkiezing choquerend zouden vinden, maar ze wilden vooral sensibiliseren – én ze hebben álle deelneemsters in een opvangtehuis ondergebracht.
«Het idee was dat de winnares in dat jaar een spaarpotje kon aanleggen, als springplank naar een iets makkelijker leven. Toen ik dat allemaal wist, heb ik het plan opgevat om via die missverkiezing een portret maken van mensen die in de marge leven.»
HUMO: Was het moeilijk om het zelfvertrouwen van de daklozen te winnen?
De Vos «In het begin wel, maar na drie maanden leek het alsof ik carte blanche kreeg: ze vertelden me plots alles. Het hielp dat ik hen altijd alleen ging opzoeken, met mijn camera. Ze merkten zelf ook wel dat ik één van de weinigen was die bleef terugkomen, en niet gewoon snel wat sensationele beelden kwam schieten. Je moet weten dat Miss Dakloos een wereldwijde persheisa had ontketend: op de finale was zelfs Al Jazeera aanwezig.
«Met Calimero had ik meteen een klik. Ze liep me wel constant te verwijten, maar tegelijk wilde ze me er overal en altijd bij. Een maf geval. Aline had haar aangesproken in het station van Brussel-Zuid – waar ze toen al drie jaar sliep – en gevraagd om mee te doen. ‘Allez ja, waarom niet?’ antwoordde ze, en twee uur later stond ze al pirouettes te draaien voor de verzamelde pers (lacht).
«Voor het merendeel van de deelneemsters was de hoofdprijs eigenlijk bijzaak: het voelde alsof ze al op voorhand gewonnen hadden, omdat ze nu tenminste een dak boven hun hoofd hadden. Maar voor Pascale lag het anders: ze had haar dochtertje laten plaatsen omdat ze niet meer voor haar kon zorgen. Maar die eigen woonst zou alles kunnen veranderen. Ze redeneerde: ‘Als ik win, krijg ik mijn dochter terug.’»
HUMO: Ik neem aan dat de voorbije achttien maanden ook voor jou heftig waren?
De Vos «Best wel, ja. Ik was nog maar half afgestudeerd toen ik eraan begon, en ik werd naar een ander universum gekatapulteerd. ’t Is een paar keer gebeurd dat vrienden me vroegen een pint te gaan pakken, maar dat ik liever thuis nog wat naar de muur bleef staren. Maar er waren ook mooie momenten, hoor. Als ik de dames tijdens de défilés zien strálen, dan deed me dat toch iets.
«Hoe je ook tegenover de Miss Dakloos-verkiezing staat, het blijft surrealistisch dat er een missverkiezing aan te pas moet komen om de noden van daklozen op te lossen. Dan is er toch iets grondig mis met het beleid?»
PERS
NEDERLANDSTALIGE PUBLICATIES
Focus Knack
Gazet Van Antwerpen
ENGELSTALIGE PUBLICATIES
CONTACT